Een (te) moeilijke vraag

Als je een minder voor de hand liggende keus maakt in het leven, moet je je best vaak verantwoorden voor die beslissing. Misschien is verantwoorden niet helemaal het juiste woord, maar vragen zijn er zeker. Nog geen 0,5% van de Nederlanders is veganistisch. Daarmee lijkt het me gerechtvaardigd om veganisten deze uitzonderingspositie toe te bedelen. En met deze twijfelachtige eer komen dus ook de vragen. Soms zijn deze simpelweg een beetje dom, of op zijn minst naïef. 'Waarom eet jij geen vlees, dat beest is toch al dood?' Of ' Het is toch onnatuurlijk om geen vlees te eten?' Zo zijn er legio voorbeelden. Nieuwsgierig? Kijk hier dan maar eens naar de biefstuk bullshit bingo van de Vegetarische Slager. 

Weer gezellig aan de runderlapjes?
Toch zijn er (gelukkig) ook vragen die me wel aan het denken zetten. Zoals vorige week, naar aanleiding van een BNR-radio item. De boodschap was helder: Binnen 5 jaar zullen er commerciële toepassingen van kweekvlees zijn. Oftewel vlees dat wordt gekweekt uit de stamcellen van dieren. De reacties zijn uitermate positief. Minder dierenleed, afname van dieren uit de bio-industrie en minder belasting voor het milieu. Chapeau! Toch kwam de voor de hand liggende vraag hierbij voor mij als een ' duveltje uit een doosje'. Want ja, wat zou ik dan doen? Weer gezellig aan de runderlapjes? En serieus...ik weet het antwoord niet.

Een gek gevoel
Ik heb vlees nooit erg lekker gevonden, dus een fervent carnivoor word ik nooit. Tegelijkertijd eet ook ik af en toe met veel plezier de vegan kipstukjes en mis ik af en toe nog steeds de gehaktballen van mijn moeder. Toch bekruipt me een gek gevoel bij deze vraag. Waar zit dat precies in? Gezondheidsafwegingen? Gewenning? Misschien staat het antwoord wel in deze filosofieblog van Marc Davidson.

In zijn conclusie stelt Davidson: 'kweekvlees uit dierlijke stamcellen is een morele stap vooruit ten opzichte van de bio-industrie. Maar de keuze voor dierlijke in plaats van menselijke stamcellen blijft een voorbeeld van ‘utilisme voor dieren en Kantianisme voor mensen’. Wie werkelijk vindt dat ook dieren morele consideratie verdienen is óf bereid een hamburger te eten van menselijke stamcellen óf eet simpelweg een sojaburger.'

Stelling nemen

Ik ben er nog niet uit en heb nog zeker 5 jaar om stelling te nemen. De luxe van de overpeinzing. En zo blijkt maar weer...de meeste vragen zijn niet dom en ook een veganist heeft niet altijd een antwoord.

Wat niemand je vertelt over vegan beginnersfrustraties

Als je je, als beginnend planteneter, gaat verdiepen in het veganisme kom je op fantastische sites terecht. De meest inspirerende blogs met heerlijke recepten of ideële organisaties die nog eens duidelijk uiteenzetten waarom de switch naar een vegan lifestyle zo'n fantastische daad is. En dan heb ik het nog niet eens over de enorme gezondheidsclaims die daarnaast worden gedaan. Je vraagt je bijna af waarom er überhaupt nog mensen zijn die een andere keuze maken.

Nou, afgelopen week had ik een vegandip...en dan niet die van het eetbare soort. Totaal inspiratieloos heb ik mijn maaltijden met moeite in elkaar gedraaid. Vaak werd het dan een plantaardige proteïnereep, omdat ik werkelijk geen idee had wat te maken. Heel eerlijk...ik had gewoon zin in kaas, slagroom en eieren en kon alleen maar gerechten bedenken die deze ingrediënten bevatten. De innerlijke dialoog was die van het duiveltje en het engeltje (want ' ach, wat maakt een keertje die lekkere pasta met kaassaus nou uit? Het is geen religie, niemand die er verder naar maalt'). Ik werd er chagrijnig van. Toen ik ook nog eens op een verjaardag zat met een lekkere slagroomtaart en blokjes jonge kaas, voelde ik opstand.

In dezelfde week was ik ook veel bezig met de vegan lifestyle in het algemeen. Nee, eigenlijk wil ik geen leren schoenen meer kopen, maar dat betekent wel op een hele andere manier shoppen (ook wel een favoriete bezigheid). Vooral omdat ik van mooie en kwalitatief goede spullen hou...En zo ging het maar door in mijn hoofd, met als enige conclusie: 'pffff, wat een gedoe eigenlijk'.

Volgens mij had ik niet zoveel frustraties toen ik,lang geleden, vegetariër werd. Alhoewel ik denk dat je die keuze van toen wel kunt vergelijken met het overstappen op veganisme nu (volg je 'm nog ;-))  Het scheelt dat ik een stuk jonger was en waarschijnlijk ook een stuk flexibeler. En, ook niet onbelangrijk, vlees vond ik nooit zo lekker...kaas en slagroom wel...

Anyway, de frustraties zijn weer wat aan het afzwakken en de zin om nieuwe gerechten te ontdekken komt weer terug. Ook in mijn hoofd heb ik het weer op een rijtje (oftewel mijn eigen ' Why', los vertaald naar Simon Sinek). We gaan er dus opnieuw vol tegenaan. Maar zo blijkt maar weer...het zijn net mensen die planteneters...

Simpel genot

Tsja...ik hou nou eenmaal van eten. En het moet vooral lekker zijn. Oh...en niet al te lastig om klaar te maken (iets met weinig geduld enzo). En nu dus ook nog eens volledig plantaardig... Ik zoek me dus suf naar allerlei passende gerechten. En soms komen er dan ook ineens heerlijke toetjes voorbij. Zoals deze vegan apple crumble van De Groene Meisjes: een kleine smaaksensatie. Eivrij en met plantaardige boter. 

In mijn versie heb ik trouwens gebruik gemaakt van speltbloem en de hoeveelheid verdubbeld voor een iets grotere variant. Verder nog de tip wat extra bloem toe te voegen wanneer het deeg niet kruimelig genoeg is. Klaar in 10 minuten, dan nog 20 minuten in de oven...en dan...dan dus dat stukje simpel genot. Enjoy!

De eerste echt lekkere plantaardige eiwitshake

Al eerder heb ik jullie deelgenoot gemaakt van mijn soms wanhopige proteïne-zoektocht. Sowieso is het natuurlijk belangrijk om voldoende eiwitten binnen te krijgen, maar sinds ik met Personal Body Plan bezig ben, is het nog meer 'een must' geworden. Met een volwaardig plantaardig dieet hoeft het geen enkel probleem te zijn om genoeg eiwitten te consumeren. Het voedingscentrum spreekt van 0,8 gram eiwit per kilo lichaamsgewicht (voor vega(n)s mag dit wel iets meer zijn). Maar met het sporten dat ik nu doe i.c.m. de wens om ook lichaamsvet te verliezen en spieren op te bouwen is er meer nodig. De bedoeling is dat ik dagelijks zo rond de 130 gram eiwit binnen krijg...en dat is best veel! 

Overgeleverd

In overleg met mijn coach ben ik daarom plantaardige eiwitshakes gaan toevoegen aan mijn voeding. Waar de niet-vegan sporter aan een van de vele - fantastisch klinkende- smaken whey (restproduct wat overblijft na de productie van kaas) gaat, ben je als planteneter 'overgeleverd' aan een beperkt aantal merken en smaken. En deze smaken (of smaakloze) poeders gingen me toch wat tegen staan. Niet omdat het zo vreselijk vies was, maar een paar keer per dag dezelfde shake...pffff (en ja, ik heb verschillende combi's geprobeerd). Daarnaast was ik niet erg gecharmeerd van de wat zanderige substantie. Het bleef een ding...want waar haal ik in vredesnaam 130 gram per dag vandaan?

De wanhoop nabij 

De 'wanhoop nabij' en een minder aantrekkelijk uitzicht op nog meer soja en bonen, bezocht ik afgelopen zondag de Veggie-Fair in Doorn. En daar liep ik tegen een, voor mij, onbekend merk aan: PUR YA! Het merk noemt zich de Europese specialist in vegan en raw eiwitten, superfoods en kiemen. PUR YA! richt zich op de ontwikkeling en productie van hoge kwaliteit veganistische eiwitten en verschillende biologische producten voor atleten, actieve mensen en voor mensen die actief zijn in de gezonde, biologische keuken. Je begrijpt, het klonk als muziek in mijn oren. 

De ultieme smaaktest

Ik mocht de smaaktest doen met de drie proteïne shakes uit het assortiment: Vanille-Aardbei, Cacao Carob en Red-Banana Baobab. En echt...zo verrassend lekker! Ik dronk ze op de fair met rijstmelk, maar met amandelmelk of sojamelk zijn ze nog romiger. Ik heb de Bananensmaak direct aangeschaft en ga de andere smaken online bestellen. Eiwit-missie geslaagd en blij naar huis!

Ook minpunten?

Ondanks dat ik superblij ben met dit nieuwe product, zijn er ook een paar minpunten. Tenminste voor mij. Zo bevatten de shakes minder proteïne dan bijvoorbeeld de Chocoshake van Garden of Life. Nu vind ik het niet zo'n straf om PUR YA! vaker te drinken, maar doordat ook de hoeveelheid koolhydraten hoger ligt, past dat niet altijd in mijn macro's voor die dag. Het puzzelen met de juiste verhouding voeding blijft dus nog even doorgaan. Maar wel fijn dat ik nu ook eens naar mijn shakes kan uitkijken :-) 

Meer informatie over deze en andere producten van PUR YA! vind je op purya.nl Hier kun je overigens ook online bestellen.

   

Levens redden? Begin vandaag nog!

En nee...dit gaat niet alleen over het redden van dierenlevens. Dit gaat over veel meer. Over het leven van je dierbaren, over jezelf. Eigenlijk over iedereen. De laatste weken heb ik veel documentaires gezien, die mij gesterkt hebben in mijn overtuiging dat het echt allemaal anders moet. Als mensen moeten we andere keuzes gaan maken, willen we onszelf en het leven op aarde een reële en waardevolle kans bieden.

Kop uit het zand 

Mijn primaire motief om van een vegetarisch naar een 100% plantaardig voedingspatroon te gaan was (en is) de wens om geen onderdeel meer te willen zijn van de exploitatie van dieren met al het leed dat daar mee gepaard gaat. De documentaire 'Earthlings' uit 2005 gaat over het houden van dieren en de afhankelijkheid van de mens van dieren voor voedsel, kleding, entertainment en voor experimenten op dieren. Het is geen vrolijke film. Wel een realistische schets van hoe wij mensen met dieren omgaan. Een oprechte waarschuwing dat het tijd is om onze kop uit het zand te halen en compassie met alle levende wezens te hebben.

Belangrijk voor iedereen

Mijn voornaamste reden is weliswaar ongewijzigd, maar door de verdiepingsslag te maken in deze fascinerende ontdekkingsreis, kwam ik erachter dat er zoveel meer belangrijke en urgente redenen zijn om de stap naar plantaardig te maken. Hieronder de aanvullende motieven waarvan ik denk dat iedereen op de hoogte zou moeten zijn!

Gezondheid
In een van mijn eerste blogberichten schreef ik over de docufilm Forks over Knives. Deze maakte behoorlijk wat indruk op me. De documentaire is een vurige pleidooi voor een plantaardig dieet om ziektes te voorkomen en zelfs 'om te keren'. Als voorbeeld wordt de degeneratieve ziekte diabetes type 2 genoemd. In Nederland hebben 9 van de 10 mensen met diabetes dit type. 10 tot 43% van de mensen met diabetes krijgt vervolgens hart- en vaatziekten en 1 op de 10 sterfgevallen aan deze ziekten komt door diabetes (cijfers afkomstig van het Diabetes Fonds). En dit is slechts een van de vele voorbeelden. Iedereen die dus enigszins geïnteresseerd is in de gezondheid van zichzelf en van zijn/haar dierbaren zou wat mij betreft Fork over Knives moeten kijken. Ik ben ervan overtuigd dat het je op zijn minst stof tot nadenken geeft.    

Save the earth
Toen ik dacht dat niets mij aan de vleesindustrie nog kom shockeren, kreeg ik de tip om naar 'Cowspiracy: The Sustainability Secret' te kijken. Een documentaire uit 2014 die de impact van de intensieve veehouderij op het milieu onderzoekt en hoe bekende milieuorganisaties met deze heftige informatie omgaat (niet!). Cowspiracy laat zien dat veeteelt de belangrijkste oorzaak van ontbossing, waterverbruik en vervuiling is. Deze machtige industrie is verantwoordelijk voor meer broeikasgassen dan de transportsector (!), en is de belangrijkste factor van de verwoesting van regenwoud, het uitsterven van diersoorten, habitatverlies, erosie, 'dode zones'  in de oceaan en vrijwel elk ander milieuprobleem. Daar sta je dan met je spaarlampen...Het meest bizarre is vervolgens dat milieuorganisaties niets lijken te doen met deze feiten. De oorzaken hiervan? Macht, geld en angst. Een onthutsende docu dus, die overigens wel een stuk 'lichter' qua beelden is dan Earthlings (op enkele beelden na). De boodschap is overigens wel keihard en tegelijkertijd heel simpel: Save the planet, go vegan.

Conclusie
Hoeveel redenen heeft een mens nodig om zijn/haar voedingspatroon aan te passen? Veranderen is voor velen erg ingewikkeld. De meeste mensen blijven graag in hun comfortzone en hebben het gevoel dat ze te veel moeten opgeven. Maar net als met alle veranderingen is het mogelijk. Een goede motivatie wil daarbij nog weleens helpen. En het redden van levens, van mens en dier, lijkt me een van de beste motieven die er überhaupt kunnen zijn.