Als je je, als beginnend planteneter, gaat verdiepen in het veganisme kom je op fantastische sites terecht. De meest inspirerende blogs met heerlijke recepten of ideële organisaties die nog eens duidelijk uiteenzetten waarom de switch naar een vegan lifestyle zo'n fantastische daad is. En dan heb ik het nog niet eens over de enorme gezondheidsclaims die daarnaast worden gedaan. Je vraagt je bijna af waarom er überhaupt nog mensen zijn die een andere keuze maken.
Nou, afgelopen week had ik een vegandip...en dan niet die van het eetbare soort. Totaal inspiratieloos heb ik mijn maaltijden met moeite in elkaar gedraaid. Vaak werd het dan een plantaardige proteïnereep, omdat ik werkelijk geen idee had wat te maken. Heel eerlijk...ik had gewoon zin in kaas, slagroom en eieren en kon alleen maar gerechten bedenken die deze ingrediënten bevatten. De innerlijke dialoog was die van het duiveltje en het engeltje (want ' ach, wat maakt een keertje die lekkere pasta met kaassaus nou uit? Het is geen religie, niemand die er verder naar maalt'). Ik werd er chagrijnig van. Toen ik ook nog eens op een verjaardag zat met een lekkere slagroomtaart en blokjes jonge kaas, voelde ik opstand.
In dezelfde week was ik ook veel bezig met de vegan lifestyle in het algemeen. Nee, eigenlijk wil ik geen leren schoenen meer kopen, maar dat betekent wel op een hele andere manier shoppen (ook wel een favoriete bezigheid). Vooral omdat ik van mooie en kwalitatief goede spullen hou...En zo ging het maar door in mijn hoofd, met als enige conclusie: 'pffff, wat een gedoe eigenlijk'.
Volgens mij had ik niet zoveel frustraties toen ik,lang geleden, vegetariër werd. Alhoewel ik denk dat je die keuze van toen wel kunt vergelijken met het overstappen op veganisme nu (volg je 'm nog ;-)) Het scheelt dat ik een stuk jonger was en waarschijnlijk ook een stuk flexibeler. En, ook niet onbelangrijk, vlees vond ik nooit zo lekker...kaas en slagroom wel...
Anyway, de frustraties zijn weer wat aan het afzwakken en de zin om nieuwe gerechten te ontdekken komt weer terug. Ook in mijn hoofd heb ik het weer op een rijtje (oftewel mijn eigen ' Why', los vertaald naar Simon Sinek). We gaan er dus opnieuw vol tegenaan. Maar zo blijkt maar weer...het zijn net mensen die planteneters...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten